De laatste druppel

In de avond komen mijn collega en ik aan bij het adres wat me telefonisch is doorgegeven.

Binnen is het ‘gezellig’ druk. 

Jan, die vanmiddag is overleden, heeft geen naaste familie. Maar vrienden des te meer. Velen zijn vanavond bijeen gekomen in zijn huis. Deze vrienden helpen met de laatste verzorging van Jan, waarna ze hem begeleiden naar de auto en wij hem meenemen naar het Afscheidshuis. 

De volgende dag bespreek ik met enkele van deze goede vrienden de uitvaart. Het wordt een crematieplechtigheid. Uit de verhalen van deze vrienden blijkt dat Jan, net als zijn vrienden, wel heel graag een biertje dronk. Duvel was zijn favoriete merk. Ook rookte hij graag een zelf gedraaid sigaretje, al jaren van hetzelfde merk shag. We plannen de crematie aan het einde van de dag, zodat er na afloop een glas gedronken kan worden op Jan.

Op de dag van de uitvaart komen zijn vrienden naar het Afscheidshuis om samen zijn kist te sluiten. Ze stoppen een pakje shag in zijn borstzakje. Een flesje Duvel met een glas willen ze naast hem leggen. Dit past zo goed bij hem, maar helaas is glas in de kist bij een crematie niet toegestaan. Ik vertel dit aan de vrienden. Teleurgesteld pakten ze het flesje en het glas uit de kist. Snel denk ik na over hoe we alsnog iets met het geliefde biertje kunnen doen. 

Tijdens de plechtigheid brandt er een waxinelichtje in het Duvel bierglas. 

Aan het einde van de plechtigheid blijven de beste vrienden in de aula achter. Ze openen het flesje bier en nemen om beurt een slok uit het flesje. Als het flesje bijna leeg is, gieten ze de laatste paar druppels op het deksel van de kist en spreken met elkaar de woorden:

“ Proost Jan, vrienden tot de laatste druppel! ”