Het boekje van vader

"Kunt u komen? Mijn vader is gestorven.” Een rustige stem aan de telefoon. Terwijl ik mijn tas en sleutels pak vertrek ik meteen naar het appartementencomplex aan het water. Als ik aanbel doet een jonge vrouw open en ik volg haar naar een volle huiskamer.

Tussen pratende, bellende en koffiedrinkende mensen staat een lage, rode fauteuil voor het raam met uitzicht op het kanaal. Leeg. Op het tafeltje ernaast een verrekijker, een iPad en een notitieboekje. Aan de andere kant van de tafel een wat hogere stoel waar een oudere dame in zit. De dochter brengt me naar haar toe. Ik stel me voor en mevrouw kijkt om zich heen waar ik ergens kan gaan zitten. Niet op de rode stoel, dat was de zijne. Daar keek hij naar de boten die voorbij kwamen. Hij had zelfs een app op zijn iPad waarop hij de namen van de schepen invoerde. Dan kon hij zien wat er werd vervoerd en waar ze naartoe voeren. Dat noteerde hij in zijn boekje. Hij had jaren zelf gevaren, maar voor zijn dochters was hij aan wal gebleven. Vier dochters hebben ze.

Als ik vraag of ik mijnheer mag zien, brengen ze mij naar de slaapkamer waar een heer in zijn beste pak op bed ligt. De oudste dochters zitten in de verpleging en hebben hem zelf verzorgd. Dat wilde hij. Ik zal er niet al te veel werk aan hebben, zeggen ze. Hij heeft precies opgeschreven hoe hij het wilde hebben. Ze hoefden inderdaad nergens over na te denken. De antwoorden staan in zijn boekje. Kist, bloemen, crematie, wie er spreekt en ik mag voorgaan. In een keurig handschrift staat het er allemaal. De dochters en mevrouw willen gewoon wat hij wilde en de uitvaart moet stijlvol verlopen. Ze droegen hem op handen, zeggen de schoonzoons lachend.

Ik kom elke dag even langs om te kijken hoe het gaat. Altijd is er ook een van de dochters of kleindochters. Op de dag van de crematie komt mevrouw met haar schoonzoons en kleinzoons de aula in. Onder begeleiding van het thema van The Onedin Line komt de kist met mijnheer binnen, op schouders gedragen door zijn dochters en kleindochters, prachtig. Het boekje ligt op de kist.

Ik vind het een eerzame taak om nabestaanden te mogen bijstaan. Om hun dierbare overledene te gedenken en het middelpunt te laten zijn.

En ook mensen die zélf de invulling van hun uitvaart in handen willen nemen, begeleid ik met hart en ziel.

Bij een uitvaart gaat het immers om de weergave van een waardevol leven in één dag.

Overlijden melden? Bel dag en nacht op 088
- 21 40 400

info@elsuitvaartzorg.nl www.elsuitvaartzorg.nl