Waarom denkt een kind dat de scheiding zijn schuld is?

Als ouders gaan scheiden, denken veel kinderen dat het hun schuld is. Het is een feit, dat een kind niet vaak genoeg kan horen, dat hij of zij er echt niks aan kan doen. Maar hoe kan dat eigenlijk, dat kinderen de schuld bij zichzelf zoeken? Kinderen snappen niet alles wat er gebeurt.

Dat wat ze niet snappen, vullen ze in en zoeken ze een verklaring voor. En voor een kind is dat heel snel: 'Ik was een keer stout, ik heb een keer niet geluisterd, papa en mama hadden een keer ruzie omdat ik mijn speelgoed niet had opgeruimd', etc. En zo wordt het een logische verklaring voor het uit elkaar gaan van papa en mama: ik heb dat gedaan. Woorden als 'Wij zijn uit elkaar gegroeid', dat kan een kind niet verklaren. Het mist gewoonweg de kennis om die woorden om te zetten naar een logische verklaring.

Hoe dan wel? Gebruik woorden die een kind begrijpt zoals: 'We zijn niet meer verliefd op elkaar en we willen graag hele goede ouders voor je (jullie) zijn en dat gaat niet als we ruzie maken. Daarom vinden we het beter om in twee huizen te gaan wonen.' Dus? Dus houdt de woorden eenvoudig, op een kinderlijke manier. Probeer kinderen zelf vergelijkbare voorbeelden te laten noemen zodat zij het kunnen verklaren aan de hand van hun ervaringen. En vergeet niet om dagelijks te herhalen, dat zij er echt niks aan kunnen doen! En dat ze altijd kunnen rekenen op de liefde en verzorging van beide ouders.

Toen Debbie Kijf, zelf moeder van twee dochters, van dichtbij een vecht-scheiding meemaakte waarbij de kinderen het slachtoffer waren, wist ze: dit moest anders kunnen. Gedreven vanuit een passie voor kinderen en de overtuiging dat je ook met respect van elkaar kunt scheiden, ging ze in 2012 aan de slag als scheidingsmediator.

Debbie Kijf Mediation | Kanaalwegoostzijde 134s, Hellevoetsluis 0181-390034/06-1 3420358 | info@debbiekijfmediation.nl | debbiekijfmediation.nl