Terrasherinneringen

Wanneer mogen we weer aanschuiven op een terras zonder strikte voorwaarden? Het terras lijkt symbool te staan voor het verlangen om los te breken uit het keurslijf van de coronacrisis. Het gaat er ongetwijfeld (nee, niet vandaag, maar ‘morgen’) van komen. Tot zolang moeten we het doen met herinneringen aan betere tijden. Een fragment uit de column Terraswijsheden van juni 2007. Het lijkt een leven lang geleden.

Mijn dochter en ik zoeken een plek op het terras. Het is zaterdag en druk op het terras. Dichtbij zitten drie vrouwen aan een tafel en onbewust van hun omgeving zijn ze in een druk gesprek gewikkeld. We hebben niet alleen pontificaal uitzicht op een groot stuk onbedekte onderrug en een duidelijk zichtbare string, ook het gesprek dringt zich onwillekeurig op. “Ik voel me best vaak onzeker. En juist dan weet ik niet welke kleren ik aan moet. Ik heb echt heel verschillende combinaties, maar dan weet ik het gewoon even niet. Jij draagt trouwens altijd wat leuks. Ik heb met jou nou nooit dat iets je niet staat.” Het is een welgemeend compliment, waarop de aangesprokene, een stevige vrouw, meteen inhaakt: “Ja, maar daarmee compenseer ik natuurlijk iets anders, begrijp je”. En juist op dat moment neemt ze een smakelijke hap. Instemmend geknik is haar deel. Het gesprek kabbelt door. Ik kan het niet helpen dat ik gefascineerd raak door de openhartige wijze waarop gevoelens worden gedeeld. Voor mijn ogen zie ik hoe de openheid van de een leidt tot de bekentenis van de ander.

Mijn dochter gniffelt. Mannen hebben het meestal over andere onderwerpen dan meiden onder elkaar. De drie vrouwen verlaten het terras. Ondanks de volle tassen, bezorgt hun gewichtige gesprek ze een onbezorgde, lichte tred.

BERT DEN BOER senior adviseur, trainer, coach ofwel: procesbegeleider info@bbdb.info www.voorstraat125.nl/bbdb 0628430164

Alles over Dordrecht www.dordrecht.net