Zeg maar Piet

Ik noem iemand van 95 niet snel bij zijn voornaam, maar voor Piet maak ik graag een uitzondering. Toen ik voor de eerste keer bij Piet thuiskwam, zat zijn vrouw in haar stoel met het broodje verse aardbeien op een bordje, dat Piet voor haar in kleine stukjes had gesneden, nog op schoot.

‘ZO KEN IK HAAR WEER, IK HEB MIJN VROUW TERUG’

De kleine huiskamer van Piet en Emmy zit vol familieleden. Piet heeft zijn vrouw de afgelopen jaren goed verzorgd. Zittend in haar stoel voor het raam is ze zachtjes overleden. Piet was ontroostbaar. Hij wilde niet dat ze overgebracht werd. “Als je wilt dat ze nog eventjes thuisblijft, dan baar ik haar op haar bed op.” Ik laat Piet even nadenken. “Dan til ik haar over in haar bed en kleed ik haar netjes aan. Zo kan ze nog even thuisblijven,” vervolg ik. Een van de kinderen vroeg of dat wel goed gaat, omdat het erg warm is. “Als ik de aankomende dagen verandering merk, moeten wij Emmy wellicht vroegtijdig in haar uitvaartkist leggen.” De gedachte van Emmy in een uitvaartkist werd Piet duidelijk te veel en kordaat besloot hij dat we maar moesten beginnen met de opbaring. Ik til Emmy naar haar bed. Zoals altijd vraag ik of er iemand is die mee wil helpen met de laatste verzorging. Piet wil zelf helpen. Hij doet haar sokken aan en knoopt het roze jurkje. We maken het af met een beetje lippenstift, want Emmy zag er altijd keurig verzorgd uit.

“Zo ken ik haar weer,” huilt Piet, “ik heb mijn vrouw terug.” In de week voor de uitvaart leer ik Piet een beetje kennen. De uitvaart was heel mooi, lief en persoonlijk. Piet had graag zelf de rouwauto gestuurd, maar zijn kinderen staan dat niet toe. Piet zit naast mij als ik rij, samen brengen wij Emmy weg. Ik doe dit werk sinds 2015, maar verzorgen met 95-jarige Piet zal ik nooit vergeten.

Ik ben 24/7 bereikbaar om u te helpen op 06-18 81 80 80

Groenhof 32, Almere | 036-52 45 554 bij overlijden 06-18 81 80 80 joyce@zorg-uitvaart.nl www.uitvaartverzorging-almere.nl