De Spiegel

Iedereen kijkt wel in een spiegel. ’s Ochtends na het opstaan, onderweg of als je door de stad loopt in een etalageruit. De éne keer zijn we meer tevreden dan de andere keer. Het wordt echter anders als je eigen kind je een spiegel voorhoudt.

Je kent het vast wel… een oeps momentje. Je hoort jezelf of je partner ineens terug. Dochter en vriendinnetje spelen leuk samen tot er ruzie ontstaat, het vriendinnetje niet doet wat je dochter wil, en dan zegt ze: ”En nu is het klaar, je gaat naar je kamer tot je bent afgekoeld en normaal kunt praten”. Ze weet de juiste woorden te gebruiken en ze heeft de exacte toon te pakken

Je bent op visite, je zoon verteld dat jij altijd roept dat je de tegenstander voor de schenen moet schoppen als er gevoetbald wordt en de regels niet worden nageleefd. Terwijl jij net een betoog hebt gehouden over ouders die langs de lijn staan te schreeuwen en hoe belachelijk dit is. Het ”ja, maar papa, jij roept altijd,” momentje noem ik dat

Iedere ouder kent deze spiegel. Kinderen bezitten een goed observatievermogen en zijn al zeer jong in staat om ons na te doen in gedrag en naarmate ze ouder worden in woorden en de intonatie. Baby's vanaf 7 maanden spiegelen ons gedrag door ons na te doen. De geluidjes, de gezichten, onze stem. Zij zullen ons de spiegel voorhouden juist op het moment dat wij dit niet verwachten. Kinderen zijn kampioen observeren! Wij hebben geleerd om ons met woorden te redden in de maatschappij, kinderen niet

Vaak hoor ik ouders zeggen dat het éne kind precies lijkt op de vader en het andere op moeder. Natuurlijk de goede eigenschappen, niet de slechte. Het rekenen heeft ze van haar vader het creatieve van mij, goed hé dat sportieve, dat heeft hij van mij. Als kinderen ons spiegelen worden we ons bewust van ons gedrag en de woorden die we gebruiken. Laten we dankbaar zijn dat onze kinderen deze gave bezitten

Bij teveel “oeps” momenten..

Neem gerust contact op

Claudia Benmesahel-Kruidbos | Gildenveld 26C Zeewolde | 06-19960759 | www.leerdenken.nl